Geachte lezers,

bijna drie maanden zijn verstreken, Ik heb publiceerde de laatste blog entry. De stilte hier op deze site had een goede reden: Ik was gewoon te beschaamd om te schrijven, wat al gebeurd in de tussentijd. Je hebt me nodig, maar ze zijn allemaal gek … ​

Sinds begin november ben ik niet langer leven in Hamburg-Wandsbek, maar in het kleine dorpje Oberndorf Oste. Wat klinkt als de diepste Bavaria, ligt echter in Nedersaksen. Ten zuiden van de Elbe tussen Stade en Cuxhaven. In het voorjaar heb ik geportretteerd mijn vrienden Bert en Marlene vers YACHT. Bert's familie is al voor ongeveer 108 Jaar abonnement van YACHT en de twee hebben met hun boten “Thuiskomst” in de afgelopen jaren maakte een grote reis rond de Atlantische Oceaan. Zij houden ook een interessante blog. Reden genoeg voor een langere geschiedenis in het boek 10/2012 met titel “De Kronieken van Oberndorf”.

En het gebeurde tijdens het bezoek: Ik ben verliefd op het gebied hier. Mijn huis ligt direct aan de dijk van Oste, een zijrivier van de Elbe. Ongeveer een uur en het is aan de mond, vervolgens over een ander naar Cuxhaven. Slechts drie ophaalbruggen blokkeren de weg naar de vrijheid - de volgende is dan weer in New York ... Vanaf de voordeur zijn er slechts een paar stappen verwijderd van een lage verkeersweg en over de dijk naar het web, de “Thuiskomst” is. Simply the best. Dichter bij het water, en de praktische, termen Seetörns, kan men moeilijk leven in Duitsland. In het algemeen het hele gebied doet me denken aan extreem naar South Carolina, Ik zei ja tijdens mijn reis 2006 veel gereisd en hebben geleerd om lief te hebben. Op een gegeven moment wilde ik terug te gaan en daar te wonen voor een paar jaar. Toen zag ik de Oste – en voelde me vervoerd terug naar Amerika.

Dit in Oberndorf, is er een gastvrijheid en wijk, Ik heb nog nooit ergens anders gezien in de wereld. Of het nu de mailbox leeg tijdens langdurige afwezigheid, het maaien van het gazon en mazouttanks, terwijl ik op een missie - of zelfs een buurman, die sleepte me mijn sauschwere reddingsvlot over de dijk, want ik laat ze liggen er. Just amazing. Het contrast met de anonieme stad Hamburg, waarin ik nog steeds bijna elke dag te werken, en waar de ogen van de mensen naar de metro te voorkomen, is enorm. Hier in Oberndorf, is er weinig menselijke, niet de vriendelijke groet. Of het nu 's avonds laat of' s morgens slaperig op het station.

En hoe ben ik hier gekomen? Kort na mijn bezoek in het voorjaar heb ik ooit gekeken op het internet voor de lol, volgens vastgoedprijzen in het gebied. “Voor latere tijden”, Ik dacht dat, want ik was niet van plan in de komende 20 Jaar om een ​​huis te kopen. En dan heb ik het gevonden: The Old Forge. Zes huizen naast het huis van Bert en Marlene bevindt zich ook omdat ze bijna 80 Jaar op Ostedeich, heeft een eigen aanlegplaats achter 600 Vierkante meter grond en dijk, de meest ingenieuze: Een tien bij vijf meter grote hal, in alle auto's en boten kunnen worden gerepareerd - en zelfs in de “Maverick te” theoretisch zou passen. Alleen is de deur nog zeven centimeter te smal.

In april ging ik met mijn vader naar de overdracht van de boot twee weken schonmal voorlopig degenen in Oberstdorf. Vindingrijk lezers herinneren … In die tijd deed ik Albertus, van hier heeft een kleine winkel en is zoiets als het hart en de ziel van de plaats, gegeven een tip: Volgens zin, vertaald uit het Nederduits: “Als je van de os, je nodig hebt om het te kopen. Te duur het is maar een keer. Maar je hebt het niet, je boos bent over je leven.” In het begin van mei heb ik dan eigenlijk (met de steun van mijn familie ...) het contract ondertekend en nu ben ik verhuisd begin oktober. Meer dan drie weken was “Maverick te” Hier dan al op het web. De eerste dag hoog en droog bij eb, dan met de kiel in de zachte modder. Ze is nu in Neuhaus in de tuin in de winter opslag. Alleen 12 Mijl afstand van huis. Gewoon perfect.

Het enige nadeel is het pendelen tussen Oberndorf en Hamburg. Een uur en 15 Minuten, de trein naar het Centraal Station. Maar ik ken door mijn pendelen van Kiel naar Hamburg (2008-2010) en heeft ook een aantal leuke: Tenslotte moet je wat tijd, lees een goed boek. En het gevoel in de ochtend op een lege station parkeerplaats naar een parkeerplaats recht op de rails, 's Avonds naar de grote stad te verlaten, vervolgens in een lege boodschappen - of later, een biertje drinken op de boot aan de steiger voor de deur, zo veel sterren als gezien in het midden van de Atlantische Oceaan en het krijgen van oorpijn van de stilte - dat alles maakt het pendelen met de trein.

zu-zweit-auf-see.de wird nun allerdings nicht zu zu-zweit-am-fluss.de werden 😉 Der große Plan der Weltumsegelung bleibt bestehen. “Maverick te” net een nieuwe mast en dit voorjaar krijgen ook een herziening van het onderwaterschip. Daarna zijn we technisch al bijna klaar.

Wie wil daarom hier leren een beetje meer van het gebied, moeten Bekijk deze video.

Groeten uit het land!

John