Geachte lezers,
Het is nu al een tijdje geleden al, dat is hier gedaan op deze site een aantal. Mijn oude sleutelden zich in html pagina, die oorspronkelijk niet voor de massa, maar, kan volgen, zodat mijn vrienden en familie, mijn reis met de Maverick op de Atlantische Oceaan, goed in de afgelopen jaren heeft 100.000 Is ingenomen met bezoekers en het werd tijd, de site om iets te maken modernere en vooral, een beetje duidelijker.
Mijn dank gaat uit naar mijn webmaster Dennis Goerke, de zijde vele, heeft veel nachtdiensten volledig aan de nieuwe structuur. Ik kan me voorstellen, dat dit een hel van een werk… Daarnaast hebben we verhuisd: Sinds de Atlantische Oceaan verhaal zo al een paar jaar weg, vind je mijn site en reisverhalen van nu af aan onder www.john-erdmann.com (Natuurlijk zal de pagina nog steeds ruim boven www.allein-on-see.de toegankelijk…)
Als de website nieuws. Meer nieuws: Ik ben nog maar net aangekomen terug in Duitsland en hebben de afgelopen 3 Wekenlang in de VS. Medio maart vloog ik naar Atlanta, er om mijn vriend Dick Stafford en zijn familie te bezoeken en ook voor veel, om lezingen te houden in veel Amerikaanse scholen. Naast een school voor “grote jongens” (met inbegrip van metaaldetectoren en de politie…) en het College van Atlanta, bezocht ik een middelbare school en vooral daar in 2 Goede dag 300 Kinderen in de rangen 5 naar 8 entertaint. Velen van hen hadden al “Waar” Lezen, het boek van de 16-jarige Amerikaanse, dat wordt gevaren over de hele wereld – en nu zijn ze waren natuurlijk erg blij om iemand te ontmoeten, ze kunnen putten uit de parallelle.
Na een zeer drukke week in Atlanta Ik werd toen gemaakt in een geleende auto van Dick op een road trip door de VS. 1.700 Ik reed mijl in drie weken in totaal. Mijn eerste been bracht me terug naar de Intra-Coastal Waterway-, dichter bij St. Marys in Georgië. Waarom naar St. Marys? Nu, Ik had geleerd bij toeval, dat mijn Maverick is er nog steeds en zal worden gerenoveerd en dus nam ik de 8 Highway rijtijden voor mij, om haar weer te zien. Kort na mijn aankomst, ik ging naar de plaatselijke single-site jachthaven, in de hoop, de boot onmiddellijk terug te vinden. Ik wist precies de plaats, niet de exacte ligplaats. Dus ik liep zo door de ferry's varen en plotseling mijn oog viel zeer vertrouwde lijnen… Non-conformist. Een flagrante zin. Ik hield mijn adem in. Sindsdien is onze paden kruisen weer, na 1,5 Jaren…
Aan boord, kon ik niemand vinden, Maar ik had direct verhuurd aan de veilige kant voor twee dagen in de motelkamer en probeerde het weer de volgende ochtend. En in feite: Ik zag in de verte, dat het luik open. Ik klopte op het dek – en maakte kennis met Bob Winter, de tweede eigenaar van de Maverick (voor mij), een echte mooie, vriendelijke mensen. De hele dag zaten we aan boord en vertelde, Ik van mijn reis, Hij maakte zijn brood te kopen en vanaf de boot. 1.000Vragen de, beide zijden. Bob onmiddellijk bood me een kopje koffie (wat is voor mij altijd een zeer mooi gebaar…) en onmiddellijk herinnerde ik me, Ik ben al drinken uit deze beker koffie een paar tientallen: Het was ooit mijn. Natuurlijk bracht ik hem een boek, hij belooft om de wereld te laten zien en te eren.
Op het dek is nauwelijks veranderd: Mijn labels van, maar verder alles er gewoon. De achterste piek is helemaal leeg, De oude doos is uit gas en de dieseltank, de nieuwe weg is. Meer is veranderd onder het dek: Het dek is nu goed ondersteund eindelijk, nadat het is al begonnen met mij in Lissabon, doorbuigen. Ik was echt bang me op het moment, hoe het kan terug te brengen naar de oude vorm: Mast naar beneden en druk op de aansluiting terug en verstijven? Toen Bob was gewoon de: Toen de mast daalde, was er maar een nacht. Toen was “PLOPP” – en het dek was terug in de oude vorm. Typisch Amerika, er waren een paar technische aanpassingen aan de boot: In plaats van de kaart tafel, de boot heeft nu een koelbox (met mij aan boord dus de tijd was niet eens een biertje, een warme drank…), Optimus kerosine kachel maakte plaats voor een magnetron (maar alleen voor havenactiviteiten) en mijn bed is nu een vuilwatertank (Holding Tank) geïnstalleerd, die verplicht is in de VS. Toen de kustwacht zou zijn gestopt met me, Ik zou zeker hebben slechte problemen… Zelfs de bijboot is nog steeds “Zeemeermin” en van Kiel. Maar, vindt Bob, dat “Zeemeermin” iets als “niets” en niet, Ik vertelde hem, “zeemeermin”. Zo ver weg van de wortel woord, hij was met “niets” of “nix” ja nee…
'S Avonds waren we eindelijk uitgenodigd voor een 43-voeter voor het diner en keek naar de nieuw uitgebrachte dvd over mijn reis (te downloaden op www.segel-filme.de) een, Ik commentaar in het Engels. Dan zijn we uit elkaar gingen weer, Mijn road trip was om mij te leiden naar het noorden. Maar ik was in staat om tevreden en gelukkig te rijden – Maverick is in goede handen te weten.
215 Mijl ten noorden, bereikte ik de volgende dag na 4 Uur rijden Charleston, waar ik nog had en vervolgens verkocht Maverick. Nogmaals, een vreemd gevoel, op deze “Aanloophaven” mijn reis terug te komen. En deze keer, zelfs met de auto. Ich FUHR zo manche Route ab, Ik werd toen liep te voet. Dus ik liep een gemiddelde tijd 5 Mijlen naar de dichtstbijzijnde Walmart. In Charleston, moet Amber en Emily neem ik de Dyar familie, Vervolgens heb ik had tijdens mijn reis zo warm in hun huis. Na 4 Dagen in Charleston reden we in konvooi naar Hilton Head, waar de familie woont nu. Een aantal hele leuke dagen, gevolgd. Ik sliep bijna de hele tijd op hun boot, de “Ay maand.” (Groeten op de Bahama's) – tol, terug op een boot in een jachthaven en de.
Na bijna een en een halve week was ik eindelijk op de weg terug naar Atlanta en sloot zich de cirkel van mijn reizen. In de ochtend was ik nog steeds aan de Atlantische kust bij T-shirt weer en slippers – Mittnacht opzichte 8 Uur rijden was ik dan plotseling 3.000 Meter hoog en kon zien dat de volgende ochtend te sneeuwen buiten mijn raam…
Ondertussen ben ik nu weer terug in Kiel, maar zal vanmiddag in de paasvakantie naar mijn familie in Wolfsburg. Volgende week Woensdag, de 26., Het is mijn grootste ervaringen tot nu toe als gevolg van de Atlantische reis: Ik ben tegen de avond 23.00 Klok als gast op Pro7, Stefan Raab “TV-Totaal”. En ik ben erg enthousiast, wat me te wachten staat er…